Verterend Vuur
“Want onze God is een verterend vuur.”
Hebreeën 12:29
Schriftlezing
“Jaagt naar vrede met allen en naar de heiliging, zonder welke niemand de Here zal zien. Ziet daarbij toe, dat niemand verachtere van de genade Gods, dat er geen bittere wortel opschiete en verwarring stichte, en daardoor zeer velen zouden besmet worden. Laat niemand een hoereerder zijn, of onverschillig als Esau, die voor één spijze zijn eerstgeboorterecht verkocht. Want gij weet, dat hij later, toen hij (toch) de zegen wilde erven, afgewezen werd, want toen vond hij geen plaats voor berouw, hoewel hij het onder tranen zocht. Want gij zijt niet genaderd tot een tastbaar en brandend vuur, tot donkerheid, duisternis en stormwind, tot het geklank van een bazuin en tot het geluid van een stem, bij het horen waarvan zij verzochten, dat niet verder tot hen gesproken werd; want zij konden dit bevel niet dragen: Zelfs als een dier de berg aanraakt, zal het worden gestenigd. En zó ontzaglijk was het verschijnsel, dat Mozes zei: Ik ben enkel vreze en beving. Maar gij zijt genaderd tot de berg Sion, tot de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en tot tienduizendtallen van engelen, en tot een feestelijke en plechtige vergadering van eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten der rechtvaardigen, die de voleinding bereikt hebben, en tot Jezus, de middelaar van een nieuw verbond, en tot het bloed der besprenging, dat krachtiger spreekt dan Abel. Ziet dan toe, dat gij Hem, die spreekt, niet afwijst. Want als genen niet ontkomen zijn, toen zij Hem afwezen, die zijn godsspraak op aarde deed horen, hoeveel te minder wij, als wij ons afwenden van Hem, die uit de hemelen (spreekt). Toen heeft zijn stem de aarde doen wankelen, doch thans heeft Hij een belofte gegeven, zeggende: Nog eenmaal zal Ik niet slechts de aarde, maar ook de hemel doen beven. Dit: nog eenmaal, doelt op een verandering der wankele dingen als van iets, dat slechts geschapen is, opdat blijve, wat niet wankel is. Laten wij derhalve, omdat wij een onwankelbaar koninkrijk ontvangen, dankbaar zijn en hierdoor God vereren op een Hem welbehagelijke wijze met eerbied en ontzag, want onze God is een verterend vuur.”
Hebreeën 12:14-29
Boodschap
Regelmatig hoor ik om me heen: God is liefde. En dat is ook zo. Dat staat muurvast. Maar er staat nog meer muurvast. Over de engelen, de Serafs, lezen wij bij de profeet Jesaja:
“En de een riep de ander toe: Heilig, heilig, heilig is de Here der heerscharen, de ganse aarde is van zijn heerlijkheid vol.”
Jesaja 6:3
Dat ligt al wat moeilijker. Wat moeten ons daarbij voorstellen? Van meerdere profeten en ook van de apostel Johannes lezen we, dat waar God hen ontmoet, ze door grote vrees worden aangegrepen en niet kunnen blijven staan. Maar het wordt nog moeilijker als we lezen:
“Want onze God is een verterend vuur.”
Hebreeën 12:29
Dat staat toch ook in de Bijbel. Daar lezen we te makkelijk overheen. God is liefde, God is heilig, God is een verterend vuur. Dat krijgen wij als slimme mensen niet op een rijtje. Dat is ook niet te begrijpen. Maar wat kunnen we wel begrijpen? Als God in Zijn Woord tot ons spreekt, heeft Hij ons iets te zeggen. God spreekt geen geheimtaal. Hij heeft ons de taal gegeven om ons te kunnen zeggen, wat Zijn wil, Zijn bedoeling is. Wat zegt God dan? Door de 10 plagen openbaarde God zich aan de Farao van Egypte. Israël had een indruk van God gekregen. De gebeurtenissen spraken voor zichzelf. Israël begreep, God is machtig en doet grote wonderen. Was dat Godsbeeld juist? Ja, maar niet compleet. Daarna openbaarde God zich, dat Hij niet alleen machtig, almachtig, maar ook heilig is. Op de Sinaï gaf God de 10 geboden. Dat was om nooit te vergeten, wat daarbij kwam kijken.
“En het gehele volk was getuige van de donderslagen, de bliksemstralen, het geluid van de bazuin en de rokende berg. Toen het volk het zag, beefde het en bleef van verre staan. En zij zeiden tot Mozes: Spreek gij met ons, dan zullen wij horen; maar God spreke niet met ons, opdat wij niet sterven. Maar Mozes zei tot het volk: Vreest niet, want God is gekomen om u op de proef te stellen, en opdat er vrees voor Hem over u kome, dat gij niet zondigt.”
Exodus 20:18-20
Zo kenden ze God eigenlijk niet. Was dit de God met het dreigende vingertje? Hun Godsbeeld was scheef. Waarom deed God het zo? Dat hebben net gelezen : “opdat er vrees voor Hem over u kome, dat gij niet zondigt.” Het betekent niet angst, maar diep respect, grote eerbied. Wat is ons Godsbeeld? God is liefde, en dan? Is dat alles? Israël had weer een les geleerd. Maar hadden ze dé les geleerd? Toen Mozes later 40 dagen op de berg was, duurde het voor Israël allemaal te lang. Ze namen het heft in eigen hand. God dienen, ja natuurlijk. Maar dat doen we zoals wij denken, dat het moet. Eigentijds, zoals Israël het om zich heen zag. Zoals wij het ook maar al te vaak om ons heen zien. Dat is het verhaal van het Gouden Kalf. Het Kalf, afbeelding van jeugdige kracht, van vruchtbaarheid wat in de godsdienst van die tijd heel belangrijk was. De ramp van Israël was, dat ze van God een karikatuur maakten. Welke heiligheid straalt een jonge stier uit? Ze waren het alweer vergeten:
“De verschijning van de heerlijkheid des Heren was als verterend vuur op de top van de berg ten aanschouwen van de Israëlieten.”
Exodus 24:17
God is liefde, ja! God is heilig, ja! God is ook een verterend vuur, ja! Het een niet meer of minder dan het ander. Gods vuur openbaart zich soms ook als oordeel. Wat gebeurde er kort na Pinksteren in de bruisende jonge Gemeente van Jeruzalem? Wonderen en tekenen. Toen kwam er vervolging van buitenaf. Maar het ergste zat in de Gemeente zelf. Ananias en Saffira deden aan creatief boekhouden. God doet wonderen, ja. God is liefde, ja, God is ook heilig. Toen sloeg de vlam in de pan, midden in de Gemeente met iedereen erbij. Ze hebben zich gebrand, zijn verbrand door het vuur van Gods heiligheid. Het is als met een mug, die om de brandende kaars heen cirkelt. Het licht en de warmte trekken hem. Hij komt steeds dichterbij. Dan ineens hoor je iets knisperen en de mug is verbrand. Wat is er mis met de kaars? Niets. Wat is er mis met de mug, ook niets, maar hij moet niet onbeschermd bij het vuur komen.
Zo kunnen wij ook niet tot de God van Israël, tot de Vader van onze Here Christus naderen, als we niet onder de bedekking van Zijn bloed zijn. Alleen door het verzoenend bloed van de Heiland hebben wij toegang tot Gods Troon. Alleen door Gods Zoon, door Zijn leven te geven zodat de relatie tussen God en mens hersteld kon worden. De mens, die het niet gelooft, of het niet nauw neemt met Gods heiligheid, is in acuut gevaar. Zij, die er wel mee rekenen en er naar handelen, zijn apart gezet. Dat wil zeggen, ze zijn geheiligd. Onder de prediking van het evangelie, dat de mensen tot bekering moesten komen, waren Ananias en Saffira tot geloof gekomen. Ze hadden de Heilige Geest ontvangen en werden gerechtvaardigd. Dan volgt voor iedere gelovige het proces van de heiligmaking. Door de Heilige Geest te bedriegen, hebben ze een fatale kortsluiting gemaakt. Gods heiligheid werd geschonden en God greep in. Dit is ons tot voorbeeld gesteld. Wie gerechtvaardigd werd heeft, zoals de apostel Paulus het uitdrukte, zijn verdere leven nodig om “uw behoudenis (te) bewerken met vreze en beven,” Filippenzen 2:12. Wie die weg gaat, wordt niet door Gods heiligheid verteert. Is hij dan beter als een ander? Nee, “Maar gij geheel anders gij hebt Christus leren kennen.” Efeziërs 4:20 Mensen, die op die manier geheel anders zijn, doen niet aan creatieve boekhouding. De God met het vingertje, de God van de power, de god van de softe liefde, is niet de God van de Bijbel. Dat is het Gouden Kalf, een karikatuur van God. Het Godsbeeld, dat wij uit Zijn Woord ontvangen, is geen schrikbeeld. Ondanks alles mogen wij toch tot die God naderen. U moet niet vragen wat het Hem gekost heeft. Hij gaf Zijn Zoon en wist wat mensen met Hem zouden doen. Wie dat begrijpt, kan pas echt zeggen: God is liefde, God is heilig, God is ook een verterend vuur. Die God is onze God.
Amen.
~Dr. K. van Berghem