“Indien wij alleen voor dit leven onze hoop op Christus gebouwd hebben, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen.”
1 Korinthiërs 15:19
Er is een rangorde in de Opstanding. Eerst die, dan die. Het is belangrijk voor ieder mens om te weten, bij welke Opstanding hij hoort. Dat moeten we ook aan anderen kunnen uitleggen. In één tekst geeft de apostel Johannes het slechte en het goede nieuws…
“Voorzeker, ik acht zelfs alles schade, omdat de kennis van Christus Jezus, mijn Here, dat alles te boven gaat. Om zijnentwil heb ik dit alles prijsgegeven en houd het voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen.”
Philippenzen 3:8
Op weg naar Damascus, sprak de Here Jezus hem aan. Hij werd blind van het felle licht. Toen hij blind was, zag hij pas, niet wat, maar wie hij miste. Hij stond met lege handen. Menselijke prestaties en de kennis van Christus zijn onvergelijkbare grootheden.
In gesprekken over de uitverkiezing komt vaak de tekst ter sprake “Jacob heb Ik liefgehad, maar Ezau heb Ik gehaat.”
Het is een woord dat de apostel Paulus aanhaalt uit Maleachie 1:2-3, wat terugvoert naar Genesis 25:23. In dit artikel worden in het kort de hoofdpunten uit de brochure Het Sola Scriptura van de Uitverkiezing besproken. Deze gesprekken worden vaak bemoeilijkt door onze vaderlandse theologische erfenis. Op dat onderwerp wordt ingegaan in de studie De Dordtse Synode 1618 – 1619