Rome op Kruistocht

Ter gelegenheid van Hervormingsdag op 31 October maakt de Evangelische Omroep in haar Magazine Visie No. 44 van 29/10 tot 4 November 2005 op pagina’s 74-75, 77 ruimte voor een interview van de Rooms-Katholieke Broeder Clemens Maria en de Hervormde Ds. Henk van den Belt. In dat interview worden twee hoogst belangrijke onderwerpen aangesneden. De Rooms-Katholieke Broeder vindt het onbegrijpelijk, dat de Protestanten aan de Bijbel als enige bron van Gods openbaring vasthouden. Volgens hem is het onbestaanbaar, dat de Schrift de énige bron van openbaring is. Daar zou hij met Protestanten vaker over willen bakkeleien, zegt hij. Hij wordt op zijn wenken bediend.

Openbaring

De Rooms Katholieke kerk leert, dat de Bijbel voortkomt uit de Traditie. Zonder Traditie zou de Bijbel er niet zijn. Rome stelt Openbaring en Traditie op voet van gelijkheid, ze hebben hetzelfde gezag. Volgens kardinaal Simonis bestaat er geen spanning tussen beide. De kardinaal is abuis. God heeft tot de profeten gesproken, zoals Hij zich ook aan de apostelen heeft geopenbaard, en zij hebben geschreven. In het Oude Testament schreef God Zelf, volgens Exodus 34.1, de Tien Geboden op de twee stenen tafelen. Ook gaf God in Exodus 34.27-28 aan Mozes de opdracht om te schrijven. Jozua kreeg de opdacht “om nauwgezet te handelen overeenkomstig alles wat daarin (het Wetboek) geschreven is.” Jozua 1.8. Zo gaat het in het hele Oude Testament. Bij verschillende gelegenheden maken Nieuwtestamentische passages duidelijk dat de discipelen zich de woorden van Jezus herinnerden. Het Woord was eerst, de Traditie kwam daarna. Om die reden staat het Protestantse “sola Scriptura,” de Schrift alleen, tegenover de Rooms Katholieke Twee bronnen theorie van Schrift en Traditie, die elkaar niet zouden tegenspreken. Een passage uit de Institutie van Calvijns originele Franse tekst luidt: “De Patriarchen hebben wat zij hadden ontvangen van hand tot hand aan hun opvolgers doorgegeven. Want God had hen ook zijn Woord toevertrouwd, op voorwaarde dat zij het aan anderen zouden onderwijzen zodat het altijd onderhouden zou worden. Gods getuigenis, dat de opvolgers uit de hemel gehoord hadden, en niet van de aarde, hadden ze in hun hart.” En “Wat de profeten onderwezen hebben, hebben ze. (par écrit de doctrine) schriftelijk nagelaten. Eerst het Woord, dan de Traditie. Zo was bij Luther en bij Calvijn het reformatorisch principe. Dit geldt ook voor Evangelische christenen.

De vraag kan gesteld worden of hier nu over “gebakkeleid” moet worden. Is het zo belangrijk? Het antwoord daarop is een duidelijk JA!

Ten eerste zegt Gods Woord: “Ik betuig aan een ieder die de woorden der profetie van dit boek hoort: indien iemand hieraan toevoegt, God zal hem toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn,” Openbaring 22.18

Traditie

Wat heeft Rome met haar Traditie toegevoegd?

Dit alles moet een Rooms-katholieke gelovige geloven wil hij behouden kunnen worden. Uit dit overzicht blijkt dat er niet alleen spanning tussen Woord en Traditie bestaat maar tegenstelling.

Eenheid Rome – (luthers) Wittenberg?

Bij de vraag aan de hervormde predikant “zijn er raakvlakken waarop jullie toenadering zien tussen Rome en Reformatie, viste Broeder Clemens een document uit zijn tas: ”De gemeenschappelijke verklaring over de rechtvaardigingsleer door de Rooms-Katholieke Kerk en de Lutherse Wereldfederatie, waarin heel veel samen wordt beleden.” Jammer, dat hij niet zegt wat er dan wel beleden werd. Waar ging het in dit document van 1999 om?

In October 1999 hebben de Lutherse kerken wereldwijd ingestemd met het zogenaamde verraad van de Augburgse Confessie van 1537. Na vele jaren van intensieve studie zijn Rooms-Katholieke en Lutherse theologen tot een merkwaardige conclusie gekomen. Over het sinds de 16e eeuw bestaande verschil van mening over de leer van de rechtvaardigmaking blijkt ineens een verreikende eenheid te bestaan. De veroordelingen over en weer behoren tot het verleden. Zo werd op 25 Juni 1999 overeengekomen zonder dat Rome iets van de officiële Besluiten van het Concilie van Trente heeft herroepen. Daarover wordt met geen woord gerept.

De (luthers) Schmalkaldische Artikelen van 1537 bepalen nadrukkelijk, dat die niet kunnen worden verwijderd of gewijzigd zelfs wanneer hemel en aarde zouden vallen. In het tweede deel van dit document worden de leer over de Mis en andere roomse leringen afgewezen. Voor de leer over de verlossing door geloof alleen heeft de Evangelisch Lutherse kerk openlijk de knieën voor de Kerk van Rome gebogen. De dwalingen van Rome blijven onaangetast. Hiermee is de Contra-Reformatie victorieus voltooid.

Tegen deze oecumenische overeenkomst werd door 250 Evangelisch-Lutherse professoren protest aangetekend. In Magazine 30 Giorni zei de toenmalige kardinaal Ratzinger, nu Paus Benedictus XVI, dat “het Concilie van Trente de norm voor de leer der rechvaardiging blijft. Wie de leer van het Concilie van Trente weerspreekt, weerspreekt de leer, het geloof van de kerk.” Hij is nog altijd van mening date er maar één Kerk is, en dat is de Kerk van Rome. Paus Johannes Paulus II verklaarde dat “zij keren allen terug onder de vleugels van het pausdom. Alsof dit niet genoeg is, wil de opperherder (de paus) de wereldgodsdiensten onder een gemeenschappelijk dak verenigen. Een Wereldgodsdienst is niet langer een verre gedachte.

Eenheid Rome – (reformatorisch/evangelisch) Genève?

Commentaar overbodig.

~Drs. K. van Berghem