Canoniek, Deutero-Canoniek en Trito-Canoniek
De verschijning van de Nieuwe Bijbel Vertaling is met trompetgeschal verwelkomd. In dit artikel gaat het niet om de nieuwe vertaling van de tekst maar om de Inleidingen tot de Bijbelboeken. Voor de inhoudelijke bespreking lees De ondeugdelijke Fundamenten van de Nieuwe Bijbel Vertaling.
Het gaat hier om de apocriefe bijbelboeken van het Oude Testament. Het Nederlands Woordenboek Koenen Endepols omschrijft “apocrief” als van duistere oorsprong, verdacht, niet als echt erkend. Die moeten nu hun weg in de Bijbel gaan vinden. Daarmee wordt de bestaande canon van 66 erkende Bijbelboeken opengebroken. Het morrelen aan de canon is geen nieuw verschijnsel.
Al in 1986 heeft Prof. H. Blocher, hoogleraar aan de Evangelisch Theologische Faculteit van Vaux-sur-Seine (Parijs) een artikel geschreven. In het Faculteitsorgaan Fac Réflection, heeft hij de historische feiten van de canon en theologische argumenten van de apocriefe boeken belicht. Blocher zegt, dat de apocriefe boeken recentelijk opnieuw ter discussie worden gesteld, en in oecumenische kringen als “Deutero-canoniek” boeken worden bestempeld. Wil de bijbel compleet zijn, moeten zij in de canonieke bijbel worden opgenomen. Het is voorspelbaar waartoe een dergelijke ingreep gaat leiden. Het betekent, dat zij, die een gecombineerde opname van canonieke en apocriefe boeken in toekomstige bijbeluitgaven afwijzen, dan geen complete bijbel meer hebben.
Door de invoering van de apocriefe boeken worden onbijbelse begrippen – zoals het bidden voor de doden in 2 Makkabeeën 12:44 – in de canon ondergebracht. Wat Blocher voorspeld heeft is uitgekomen, en sluipt geruisloos de Gemeenten in. Zonder blikken of blozen worden de apocriefe boeken onder de misleidende schuilnaam van Deutero-canoniek in de Nieuwe Bijvel Vertaling ingevoegd. Hiermee is de Bijbel niet langer het geïnspireerde Woord van God, maar als een menselijk boek.” Ten eerste betekent het, dat wij eeuwenlang ons geloof op canonieke, naar nu blijkt, op onbetrouwbare menselijke tekst hebben gebouwd. Ten tweede, dat apocriefe boeken een zekere betrouwbaarheid hebben. De Canon is destijds door de toen nog ongebroken Christelijke kerk vastgesteld. Toen al werden de, nu zogenaamd nieuw ontdekte, apocriefe boeken vanwege hun onbetrouwbaarheid uitgesloten. Nu worden ze als Deutero-canoniek aangeprezen. Na 20 jaar kwam Blochers voorspelling uit. De Oudtestamentische apocriefen zijn binnengeloodst. Maar dit is niet het einde. Nu zijn de Nieuwtestamentische apocriefen aan de beurt. Er is ook al lang reclame voor het zogenaamde Evangelie van Thomas gemaakt. Pas is daar nog een zogenaamde grote ontdekking bijgekomen door het Evangelie van Judas op de markt te brengen. Dat zou ons Judas van een heel andere kant leren kennen. Hij was de enige discipel, die Jezus echt begrepen heeft en Gods plan uitgevoerd heeft. De opmars van de Nieuwtestamentische apocriefe boeken is begonnen. Misschien gaan de zogenaamde bijbelgeleerden ze Trito-canoniek noemen.
Met de Nieuwe Bijbel Vertaling zijn er nog een groeiend aantal bijbelvertalingen en parafrases in omloop. De Gemeente kan op zondag niet meer gezamenlijk met de voorganger de bijbel lezen. De onderlinge gemeenschap rond en met het Woord wordt daardoor ook nog eens verbroken. Dit alles wordt verkocht om de Bijbel beter begrijpbaar te maken. In werkelijkheid gebeurt het tegendeel. De gelovigen worden op het verkeerde been gezet en er wordt verwarring gezaaid. De ene Nieuwe Bijbel Vertaling heeft wel de apocriefe boeken, de andere niet. Dit leidt tot heilloze discussies en verdeeldheid in de Gemeente.
~Drs. K. van Berghem